เที่ยวคุนหมิง

คุนหมิงไม่เพียงแต่เป็นศูนย์กลางของมณฑลยูนนานเท่านั้น แต่ยังเป็นจุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยวที่เจริญรุ่งเรืองอีกด้วย โดยมีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายกระจายอยู่ทั่วเมือง

คุนหมิง เมืองหลวงของมณฑลยูนนาน มีชื่อเสียงในหมู่นักท่องเที่ยวไม่เพียงเพราะภูมิภาคนี้มีภูมิอากาศอบอุ่นสม่ำเสมอเท่านั้น แต่ยังรวมถึงทัศนียภาพและภูมิประเทศที่สวยงามอีกด้วย หนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดคือป่าหิน ซึ่งได้รับการยกย่องให้เป็น “สิ่งมหัศจรรย์แห่งแรกของโลก” ตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368-1644)

ป่าหินตั้งอยู่ในเขตปกครองตนเองชนชาติหลู่หนานอี ซึ่งอยู่ห่างจากเมืองคุนหมิงประมาณ 120 กิโลเมตร (75 ไมล์) และใช้เวลาขับรถเพียง 3 ชั่วโมงเท่านั้น ป่าหินครอบคลุมพื้นที่ 400 ตารางกิโลเมตร (96,000 เอเคอร์) และประกอบด้วยป่าหินทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็ก รวมถึงจุดชมทิวทัศน์อื่นๆ อีกมากมาย สุภาษิตโบราณของคนในท้องถิ่นกล่าวไว้ว่า "หากคุณมาเยือนคุนหมิงโดยไม่ได้ชมป่าหิน ถือว่าคุณเสียเวลาไปเปล่าๆ" ป่าหินเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของมณฑลยูนนานอย่างแท้จริง

นักธรณีวิทยากล่าวว่าป่าหินเป็นตัวอย่างทั่วไปของลักษณะภูมิประเทศแบบคาร์สต์ เมื่อประมาณ 270 ล้านปีก่อน ในช่วงยุคคาร์บอนิเฟอรัสของยุคพาลีโอโซอิก ภูมิภาคนี้เป็นพื้นที่ทะเลกว้างใหญ่ เมื่อเวลาผ่านไป การเคลื่อนตัวของเปลือกโลกทำให้ระดับน้ำลดลงและภูมิประเทศหินปูนสูงขึ้น เนื่องจากการกัดเซาะอย่างต่อเนื่องโดยธาตุต่างๆ พื้นที่นี้จึงพัฒนาเป็นป่าหินในปัจจุบันในที่สุด

ผลงานชิ้นเอกหินอันงดงามเหล่านี้ทำให้ป่าหินสมควรได้รับสมญานามว่าเป็น 'สิ่งมหัศจรรย์แห่งแรกของโลก' ภูมิประเทศสร้างทัศนียภาพอันซับซ้อนนับไม่ถ้วน เช่น:

• ป่าหินใหญ่ ป่าหินเล็ก และป่าหินไนกู่ มีทั้งหินรูปร่างต่างๆ ทั้งสัตว์ ต้นไม้ และแม้แต่รูปร่างมนุษย์ บางชิ้นดูสง่างาม บางชิ้นดูขรุขระ และแต่ละชิ้นดูคล้ายมีชีวิตจริงและมีลักษณะเด่นเฉพาะของตัวเอง

• ป่าหินใต้ดินในถ้ำจื้อหยุน: เป็นป่าหินใต้ดินที่กระจายอยู่ในถ้ำหลายแห่งและครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดประมาณสามตารางกิโลเมตร (720 เอเคอร์)

หมู่บ้านเหล่านี้ทำหน้าที่เป็นทางลัดที่ดีในการทำความเข้าใจประเพณีทางสังคมของกลุ่มชาติพันธุ์ในยูนนาน กลุ่มชาติพันธุ์น้อยชาวจีน 26 กลุ่มมีหมู่บ้านของตนเองและจัดกิจกรรมต่างๆ มากมายเพื่อนำเสนอขนบธรรมเนียมและเสื้อผ้าที่สวยงามอันเป็นเอกลักษณ์ของพวกเขา

สวนสาธารณะ Baiyukou ตั้งอยู่บนฝั่งตะวันตกของทะเลสาบ Dianchi ที่นี่เนินเขาเล็กๆ ดูเหมือนปลาสีขาวที่กำลังอ้าปากหาปลาในทะเลสาบ Dianchi ใกล้ๆ กับแนวชายฝั่งที่ไม่สม่ำเสมอ มีสวนสวยซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางต้นไม้สีเขียว ในฤดูใบไม้ผลิ ต้นซากุระจะบานสะพรั่ง ทำให้สถานที่แห่งนี้ดูสวยงามและเงียบสงบมากยิ่งขึ้น เมื่อมองลงไปที่ทะเลสาบ Dianchi จะเห็นใบเรือสีขาวบนทะเลสาบที่เป็นประกายแวววาว และนกนางนวลที่บินโฉบไปมาบนคลื่น

เขื่อน Haigeng มีความยาวประมาณ 4 กิโลเมตร (2.5 ไมล์) และมีความกว้างตั้งแต่ 40 เมตร (131 ฟุต) ถึง 300 เมตร (984 ฟุต) เขื่อนแห่งนี้เปรียบเสมือนเข็มขัดหยกลอยน้ำ ซึ่งเป็นแหล่งต้นน้ำของทะเลสาบ Dianchi กิ่งต้นหลิวเรียวเล็กลอยล่องไปตามทะเลสาบในสายลมอ่อนๆ ทางตอนใต้มีสระว่ายน้ำธรรมชาติที่สวยงามซึ่งมักมีผู้คนพลุกพล่านในช่วงกลางฤดูร้อน

เนินเขากวนอิมมีทะเลสาบขนาดใหญ่ล้อมรอบและมีความสูงถึง 2,040 เมตร (6,693 ฟุต) ยอดเขาสูงตระหง่านบนเนินเขาแห่งนี้ดูเหมือนจะตั้งตรงขึ้นสู่ท้องฟ้า วัดกวนอิมที่สร้างขึ้นที่นี่ในสมัยราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368-1644) เคยเป็นที่พักผ่อนที่ได้รับความนิยมของศาสนาพุทธ ส่วนที่เหลือเป็นเจดีย์อิฐ 7 ชั้น บ้านเรือน และประตูสู่วัดกวนอิม

ประกอบด้วยถ้ำเผิงเฟิง น้ำพุหงซี และแม่น้ำใต้ดิน ในช่วงเดือนสิงหาคมถึงพฤศจิกายน ลมพายุพัดออกจากถ้ำนาน 2-3 นาทีทุก 30 นาที

นี่คือทะเลสาบหินปูนที่มีความยาว 3 กิโลเมตร (2 ไมล์) แต่กว้างเพียง 300 เมตร (0.2 ไมล์) ทะเลสาบแห่งนี้มีหินงอกหินย้อยใต้น้ำและเกาะเล็กๆ อยู่ตรงกลางน้ำ

ต้นกำเนิดของน้ำตกต้าตี้ แม่น้ำบา เป็นสาขาหนึ่งของแม่น้ำหนานปัน ในฤดูฝน น้ำจะไหลลงสู่ธารน้ำตกสูง 88 เมตร (288 ฟุต) มากถึง 150 ลูกบาศก์เมตร (196 ลูกบาศก์หลา) ต่อตารางนิ้ว

วัดหยวนทงตั้งอยู่เชิงเขาหยวนทงทางตอนเหนือของเมืองคุนหมิง วัดหยวนทงมีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า 1,200 ปี ถือเป็นวัดพุทธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและสำคัญที่สุดในมณฑลยูนนาน กษัตริย์อี้โหมวซุ่นแห่งอาณาจักรหนานจ่าวทรงสร้างวัดนี้ในช่วงปลายศตวรรษที่ 8 โดยเป็นวัดที่สืบสานต่อจากวัดผู่โถ่วลั่ว และการบูรณะวัดตั้งแต่ราชวงศ์ชิงเป็นต้นมาไม่ได้ทำให้รูปแบบสถาปัตยกรรมที่ผสมผสานระหว่างราชวงศ์หยวนและหมิงของวัดหยวนทงเปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด

วัดพุทธอื่น ๆ ที่สร้างบนฐานสูงนั้นแตกต่างจากวัดอื่น ๆ ตรงที่คุณจะต้องเข้าไปในวัดหยวนทงจากด้านบนและเดินลงมาตามทางเดินในสวนที่ลาดเอียงเล็กน้อย วัดนี้สร้างขึ้นรอบ ๆ โถงหยวนทง (โถงมหาวีระ) ซึ่งรู้จักกันในชื่อฟานบนน้ำ เนื่องจากล้อมรอบด้วยบ่อน้ำขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยน้ำใสและปลา สะพานหินอันบอบบางซึ่งมีศาลาแปดเหลี่ยมอันสง่างามตั้งอยู่ตรงกลางเชื่อมระหว่างโถงมหาวีระและทางเข้าวัด ศาลาเชื่อมต่อกับส่วนอื่น ๆ ของวัดด้วยสะพานและทางเดินต่าง ๆ

ด้านนอกของโถงหลักทั้งสองข้างมีบันไดหินที่แกะสลักจากไหล่เขาและทอดยาวไปสู่ยอดเขา ขณะที่คุณเดินขึ้นบันไดเหล่านี้ คุณจะพบกับจารึกโบราณและงานศิลปะโทนสีต่างๆ ตลอดทาง ซึ่งถือเป็นโบราณวัตถุที่สำคัญที่สุดในคุนหมิง จากด้านบนของบันได คุณจะมองเห็นทิวทัศน์อันสวยงามของทั้งบริเวณได้ จากจุดนี้ คุณจะสัมผัสได้ถึงสถาปัตยกรรมอันน่าทึ่งของวัดแห่งนี้

วัดหยวนทงเป็นวัดที่ยังคงดำเนินกิจการอยู่และยังเป็นตัวแทนของพุทธศาสนาของจีนในปัจจุบัน นอกจากจะได้รับการอุปถัมภ์จากชาวเมืองคุนหมิงและยูนนานโดยทั่วไปแล้ว ชาวพุทธจากทั่วโลกยังเดินทางมาแสวงบุญที่นี่เพื่อสักการะ มีพิธีกรรมทางพุทธศาสนาพิเศษสองครั้งต่อเดือน และสมาคมพุทธศาสนาแห่งมณฑลยูนนานก็ตั้งอยู่ที่นี่ วัดหยวนทงมีบทบาทสำคัญมากในประวัติศาสตร์และในโลกยุคใหม่

ในเขตชานเมืองทางตะวันตกของเมืองคุนหมิงมีเนินเขาเวสเทิร์น ทิวทัศน์อันงดงามของทะเลสาบเตียนฉีจากจุดชมวิวเนินเขาเวสเทิร์นถือเป็นประสบการณ์ที่น่าเพลิดเพลินอีกประสบการณ์หนึ่งสำหรับผู้มาเยือนเมืองคุนหมิง เนินเขาทั้งสองแห่งยังได้รับชื่ออีกชื่อหนึ่งว่า "เนินเขาเจ้าหญิงนิทรา" เนื่องจากเมื่อมองรวมกันแล้วเนินเขาทั้งสองแห่งจะดูเหมือนหญิงสาวสวยนอนอยู่ริมทะเลสาบเตียนฉี โดยหันหน้าขึ้นและผมยาวสยายลงไปในน้ำ ซึ่งสามารถจินตนาการถึงโครงร่างใบหน้า หน้าอก และขาของเธอได้อย่างชัดเจน

เวสเทิร์น ฮิลล์สมีสภาพแวดล้อมที่ยอดเยี่ยมด้วยดอกไม้นานาพันธุ์และป่าทึบ มอบสภาพแวดล้อมที่ยอดเยี่ยมให้กับนักท่องเที่ยวในการเพลิดเพลินไปกับความเงียบสงบและทิวทัศน์ที่สวยงาม ไม่น่าแปลกใจเลยที่สถานที่แห่งนี้ได้รับชื่อเสียงว่าเป็น "มีสภาพแวดล้อมที่น่ารื่นรมย์ที่สุดในโลก"

บริเวณเนินเขาฝั่งตะวันตกมีจุดชมทัศนียภาพที่สวยงาม เช่น วัดฮวาถิง วัดไท่ฮัว ศาลาซานชิง และประตูมังกร

• วัดฮัวถิง: เป็นวัดพุทธที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในมณฑลยูนนาน วัดแห่งนี้ถูกทำลายและสร้างขึ้นใหม่หลายครั้งล่าสุดในปี 1923 ห้องโถงต้าเซียงเป่าเตี้ยน ห้องโถงเทียนหวาง และห้องโถงกวนอิม เป็นเพียงบางส่วนของลักษณะเด่นของวัด ภายในวัดมีพระพุทธรูปสีทอง 3 องค์ที่มีท่าทางอ่อนโยน พระอรหันต์ 500 องค์ที่ดูเหมือนคนจริง และพระพุทธรูปสีทองของพระพุทธเจ้าที่กำลังหัวเราะ นอกจากนี้ยังมีรูปปั้นดินเหนียวหลากสีสันที่วาดภาพสัตว์ในตำนานต่างๆ ไว้มากมาย

• วัดไทฮัว: วัดนี้ได้รับชื่อมาจากการตั้งอยู่บนเขาไทฮัว วัดนี้สร้างขึ้นครั้งแรกในสมัยราชวงศ์หยวน (ค.ศ. 1206 - 1368) และเป็นวัดที่เก่าแก่ที่สุดในเทือกเขาทางตะวันตก ภายในวัดมีห้องโถง Daxiong Baodian ศาลา Piaomiao และห้องโถง Sizhao วัดนี้มีชื่อเสียงในเรื่องดอกไม้หายากที่สวยงามในบริเวณวัด นอกจากนี้ยังเป็นสถานที่ที่ดีในการชมปรากฏการณ์พระอาทิตย์ขึ้นอันยิ่งใหญ่

• ศาลาซานชิง: สร้างขึ้นบนหน้าผาบนเนินเขาหลัวฮั่น ศาลานี้มีความสูงกว่า 300 เมตร (ประมาณ 984 ฟุต) เหนือทะเลสาบเตียนฉือ ทำให้ดูเหมือนเป็น "ปราสาทลอยฟ้า" วัดแห่งนี้ได้รับอิทธิพลจากลัทธิเต๋า โดยคำว่า "ซานชิง" ในลัทธิเต๋าหมายถึงอาคารที่สูงที่สุด ศาลานี้เป็นสถานที่ที่เหมาะแก่การเยี่ยมชมวัดต่างๆ และยังสามารถชมวิวทะเลสาบเตียนฉือแบบพาโนรามาได้อีกด้วย

• ประตูมังกร: มีคำกล่าวที่ว่า “หากคุณไม่ไปเยือนเนินเขาทางตะวันตก แสดงว่าคุณไม่ได้ไปเยือนคุนหมิง หากคุณไม่ไปเยือนประตูมังกร แสดงว่าคุณไม่ได้ไปเยือนเนินเขาทางตะวันตก” ประตูมังกรเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สวยงามโดดเด่นในเนินเขาทางตะวันตก โดยเป็นอาคารหินแกะสลักที่สวยงามตระการตา ทางเดินหิน ห้องหิน ถ้ำหิน และรูปปั้นพระพุทธเจ้าหินแกะสลักอย่างประณีตบนหินธรรมชาติขนาดใหญ่ เช่นเดียวกับศาลาซานชิง ประตูมังกรยังสร้างขึ้นบนหน้าผา คุณสามารถยืนบนขอบหน้าผาโดยถือราวบันได มองลงมาเพื่อสัมผัสกับความลาดชันของเนินเขาและเพลิดเพลินกับทัศนียภาพของทะเลสาบเตียนฉือ

วัดไผ่พุทธ (Qiongzhu) ที่มีชื่อเสียงตั้งอยู่บนภูเขา Yu'an ที่มีต้นไม้เขียวขจีสวยงาม ห่างจากเมืองคุนหมิงไปทางตะวันตกเฉียงเหนือเพียง 12 กิโลเมตร (7 ไมล์) วัดแห่งนี้เป็นวัดพุทธQiongzhu ที่มีชื่อเสียง ซึ่งมีจุดเด่นทางศิลปะที่โดดเด่นที่สุดและป่าไผ่ที่อยู่รายล้อมก็ควรค่าแก่การไปเยี่ยมชมเช่นกัน

บันทึกเกี่ยวกับวัด Qiongzhu ย้อนกลับไปถึงสมัยราชวงศ์ซ่ง แต่ในสมัยราชวงศ์หยวน (ประมาณปี ค.ศ. 1280) พระภิกษุที่มีชื่อเสียงซึ่งเชื่อกันว่าได้ศึกษาพระพุทธศาสนาจากจีนตอนกลาง ได้ถ่ายทอดคำสอนที่ทำให้วัดแห่งนี้มีชื่อเสียงในฐานะศูนย์กลางทางจิตวิญญาณ หลังจากเกิดเพลิงไหม้ครั้งใหญ่ จักรพรรดิ Guangxu แห่งราชวงศ์ชิงได้สร้างวัดขึ้นใหม่โดยเพิ่มศาลา 5 หลังในช่วงปลายทศวรรษปี ค.ศ. 1880 คุณลักษณะทางศิลปะและจิตวิญญาณที่โดดเด่นที่สุดของวัดนี้คือรูปปั้น Luohan (พระอรหันต์หรือ 'ผู้ตรัสรู้') 500 รูปอันวิจิตรงดงาม ซึ่งปั้นโดยศิลปินผู้ชาญฉลาดอย่าง Li Guangxiu

ทั่วทั้งวัดมีจารึกและโคลงกลอนจำนวนมากบนเสาและแผ่นจารึก จารึกเหล่านี้มีอายุย้อนกลับไปถึงปี ค.ศ. 1200 และทำให้เราได้สัมผัสชีวิตและวัฒนธรรมในสมัยนั้น คุณลักษณะที่โดดเด่นอื่นๆ ของวัด Qiongzhu ได้แก่ รูปปั้นกษัตริย์ผู้พิทักษ์ทั้งสี่ในโถงทางเข้า รูปปั้นพระพุทธเจ้าขนาดใหญ่สามองค์ในอาคารวัดหลัก และต้นไซเปรสอายุกว่า 450 ปีที่ตั้งตระหง่านอยู่บริเวณลานด้านหน้า เมื่อเดินไปรอบๆ บริเวณและผ่านป่าไผ่ โลกและปัญหาต่างๆ จะค่อยๆ จางหายไป และความงามอันอ่อนโยนของชีวิตก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
วัด Qiongzhu เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ฟื้นฟู สงบสุข และสวยงาม ซึ่งให้ความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติ ศิลปะ และวัฒนธรรม เป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมในการใช้เวลาสักสองสามชั่วโมง!

วัดทองเป็นวัดทองแดงที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน มีต้นกำเนิดมาจากลัทธิเต๋า เนื่องจากวัดตั้งอยู่บนเนินเขาเฟิงหมิง ซึ่งเป็นที่ตั้งของพระราชวังเต๋าไท่เหอ (ห้องโถงแห่งความสามัคคีสูงสุด) วัดนี้ตั้งอยู่บนเนินเขาเฟิงหมิง (ฟีนิกซ์ร้องเพลง) และเป็นที่ตั้งของพระราชวังเต๋าไท่เหอ (ห้องโถงแห่งความสามัคคีสูงสุด) หรือที่รู้จักกันในชื่อวัดตงหวา (วัดกระเบื้องทองแดง) หรือที่รู้จักกันในชื่อวัดทอง

ประวัติความเป็นมาของวัดทองเริ่มขึ้นในสมัยราชวงศ์หมิงและรัชสมัยของจักรพรรดิว่านหลี่ในปี 1602 ในเวลานั้น ผู้ว่าราชการมณฑลยูนนานเป็นผู้เคร่งศาสนาเต๋าและสร้างวัดแห่งนี้ขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่จื่อซี เทพเจ้าผู้เป็นวีรบุรุษของเต๋า ตามตำนานเล่าว่าจื่อซีมีพระราชวังทองคำอยู่ที่ปลายสุดทางเหนือสุดของจักรวาล แต่วัดทองไม่ได้ตั้งอยู่ในสถานที่เดิมนานนัก เพียง 35 ปีต่อมา ในปี 1637 วัดเดิมทั้งหมดถูกย้ายไปที่ภูเขาจีซู (ตีนไก่) ทางตะวันตกของยูนนาน สามทศวรรษต่อมา ในปี 1671 ในสมัยราชวงศ์ชิง หวู่ซานกุ้ย ผู้ว่าราชการมณฑลยูนนานได้สร้างวัดที่จำลองมาจากวัดเดิมทุกประการ วัดแห่งนี้ไม่ได้รับการรบกวนเป็นเวลาเกือบสองร้อยปี จนกระทั่งเกิดการกบฏของชาวมุสลิมในปี 1857 ซึ่งระหว่างนั้นวัดทองได้รับความเสียหายบางส่วน

จักรพรรดิกวางซวี่ทรงสั่งให้ซ่อมแซมทั้งหมด และในปี 1890 วัดทั้งหมดก็ได้รับการสร้างขึ้นใหม่โดยใช้บรอนซ์เนื้อแข็ง 250 ตัน (246 ตันกรอส) ยกเว้นบันไดและราวบันไดซึ่งทำจากหินอ่อนแล้ว ผนัง เสา คานหลังคา กระเบื้องหลังคา แท่นบูชา รูปปั้นพระพุทธเจ้า ของประดับผนัง และธงใกล้หอประตู ล้วนทำจากทองแดง ทองแดงขัดเงาแวววาวเหมือนทองคำ นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้คนเรียกวัดนี้ว่าวัดทองคำ ตั้งแต่การบูรณะครั้งล่าสุด วัดทองแดงอันเป็นที่รักซึ่งตั้งอยู่บนยอดเขาหมิงเฟิงแห่งนี้ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี และกลายเป็นศาลเจ้าเต๋าที่โด่งดังที่สุดในมณฑลยูนนาน

เช่นเดียวกับวัดเต๋าส่วนใหญ่ คุณสามารถเข้าถึงวัดได้โดยปีนขึ้นภูเขาโดยใช้บันไดหินที่คดเคี้ยวและผ่าน "ประตูสวรรค์" หลายบาน ประตูสวรรค์ทั้งสามบานของวัดทองได้รับการตกแต่งอย่างวิจิตรด้วยซุ้มโค้งทาสีและคานและคานขื่อที่แกะสลัก

การเดินขึ้นบันไดไปยังวัดที่สวยงามช่วยให้คุณลืมเรื่องวุ่นวายต่างๆ ไปได้ คุณอาจพบว่ายิ่งคุณเข้าใกล้วัดทองมากเท่าไร คุณก็จะรู้สึกสงบและสบายใจมากขึ้นเท่านั้น เพราะความงดงามอย่างที่สุดของเมืองหมิงเฟิงสามารถสร้างความรู้สึกสงบสุขภายในให้กับผู้มาเยือนได้

ด้านหลังวัดทองคำมีหอระฆังสูง 3 ชั้นที่สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2527 เพื่อใช้ประดิษฐานระฆังทองแดงขนาดใหญ่ที่มีอายุกว่า 580 ปี ระฆังใบนี้สูง 3.5 เมตร (16.4 ฟุต) และมีน้ำหนักมากถึง 14 ตัน (13.7 ตันกรอส)

เนินเขารอบๆ วัดทองเต็มไปด้วยต้นสน ต้นไม้เขียวชอุ่ม ต้นไซเปรสที่แข็งแรง และพืชพันธุ์มากมาย ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ชิง ความงามตามธรรมชาติของเนินเขาหมิงเฟิงทำให้ที่นี่ได้รับการยกย่องว่าเป็นดินแดนแห่งเทพนิยายของหมิงเฟิง วัดทองอยู่ห่างจากคุนหมิงเพียง 11 กิโลเมตร (7 ไมล์)

เชิงเขาหลงฉวน ห่างจากใจกลางเมืองคุนหมิงไปทางเหนือประมาณ 17 กิโลเมตร (10 ไมล์) มีสถานที่สวยงามแห่งหนึ่งเรียกว่า สระมังกรดำ (เฮยหลงถาน) หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า วัดน้ำพุมังกร (หลงฉวนกวน)

อันที่จริงแล้ว บริเวณนี้มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย และสระมังกรดำเป็นเพียงหนึ่งในนั้น ตำนานโบราณได้ตั้งชื่อสระมังกรดำว่า "สระมังกรดำ" กล่าวกันว่าเมื่อนานมาแล้ว มีมังกรชั่วร้ายสิบตัวที่สร้างความหายนะและทำร้ายผู้คนมากมาย วันหนึ่ง หนึ่งในแปดเซียนในตำนานจีน "ลู่ตงปิน" ได้ปราบมังกรเก้าตัวและขังพวกมันไว้ในหอคอย เหลือเพียงมังกรดำที่อายุน้อยที่สุดเท่านั้น โดยพุ่งเข้าปกป้องและให้ประโยชน์แก่ผู้คนเพื่อแลกกับอิสรภาพของมัน

เชื่อกันว่ามังกรตัวนี้อาศัยอยู่ในสระมังกรดำมาจนถึงทุกวันนี้ สระนี้แบ่งออกเป็นสองส่วนด้วยสะพาน แม้ว่าน้ำจะเชื่อมกัน แต่ทั้งสองฝั่งก็มีสีต่างกัน และปลาทั้งสองฝั่งก็ไม่เคยว่ายข้ามสระไปฝั่งตรงข้ามเลย ยิ่งกว่านั้น สระมหัศจรรย์แห่งนี้ไม่เคยแห้งเหือดมาเป็นเวลาหลายร้อยปี แม้กระทั่งในปีที่แห้งแล้ง

ใกล้กับสระมังกรดำมีพระราชวังมังกรดำ ซึ่งสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1394 (ในรัชสมัยจักรพรรดิหงหวู่แห่งราชวงศ์หมิง) และสร้างขึ้นใหม่ในปี ค.ศ. 1454 (ในรัชสมัยจักรพรรดิจิงไถแห่งราชวงศ์หมิง) พระราชวังทั้งหมดประกอบด้วยห้องโถง 3 ห้องและลานภายใน 2 แห่ง ส่วนห้องโถงหลักมีแผ่นหินจารึกที่เขียนโดยผู้ว่าราชการมณฑลยูนนานในราชวงศ์ชิงเพื่อยกย่องทัศนียภาพที่นี่

พระราชวังมังกรดำเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าวัดล่าง เพราะเมื่อคุณเดินไปตามบันไดหิน คุณจะพบกับวัดบนโดยตรง ซึ่งก็คือวัดน้ำพุมังกร ซึ่งตั้งอยู่ท่ามกลางต้นไม้โบราณ วัดที่มีอายุกว่า 570 ปีแห่งนี้มีทั้งห้องโถงเทพสายฟ้า ห้องโถงขั้วโลกเหนือ ห้องโถงซานชิง ห้องโถงจักรพรรดิหยก และห้องโถงอื่นๆ ที่ใช้บูชาเทพเจ้าแห่งลัทธิเต๋า วัดน้ำพุมังกรเป็นวัดเต๋าที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้ของจีน

ด้านหน้าวัดมีต้นไม้โบราณขนาดใหญ่ 3 ต้น ได้แก่ ต้นพลัมราชวงศ์ถัง ต้นสนราชวงศ์ซ่ง และต้นชาจีน กิ่งหลักของต้นพลัมเหี่ยวเฉาไปแล้วเนื่องจากอายุมาก แต่กิ่งที่เหลือที่งอกออกมาด้านข้างยังคงแข็งแรงและแข็งแรง ต้นสนสูง 25 เมตรมีลำต้นหนามาก หนามากจนต้องใช้ต้นโตเต็มวัย 4-5 ต้นที่มีแขนงพันกันเพื่อพันรอบต้นชาจีน ต้นชาจีนเป็นต้นไม้มหัศจรรย์ที่ออกดอกทุกปีและออกดอกก่อนต้นชาจีนต้นอื่นๆ เสมอ

ศาลาศิลาจารึกมีศิลาจารึก แผ่นจารึก และแผ่นโลหะหายากจำนวนมาก ศิลาจารึกที่มีชื่อเสียงที่สุดคือแผ่นจารึกที่สลักอักษรจีนสี่ตัว คือ "ว่านอู่จื่อเซิง" ซึ่งหมายถึงสรรพสิ่งในโลกกำลังขยายพันธุ์ เจริญเติบโต และมีชีวิตชีวา จารึกนี้เขียนโดยนักเต๋าที่มีชื่อเสียงในสมัยราชวงศ์หมิงชื่อหลิวหยวนหราน ผู้มีลายมือที่แข็งแรงและมีชีวิตชีวา จารึกทั้งสี่ตัวเขียนด้วยเส้นเดียวต่อเนื่องกัน ดูโค้งนูนแต่สัมผัสแล้วรู้สึกโค้งเว้า เนื่องจากสะท้อนแสงในลักษณะที่ไม่ธรรมดา

ราชวงศ์หมิงถูกล้มล้างโดยราชวงศ์ชิงในประวัติศาสตร์จีน และผู้ปกครองของราชวงศ์ชิงล้วนมาจากกลุ่มชาติพันธุ์ส่วนน้อยที่เรียกว่า "แมนจู" เมื่อชาวแมนจูยกทัพเข้าสู่แผ่นดินใหญ่ของจีนและขึ้นเป็นผู้ปกครอง มีคนจำนวนมากฆ่าตัวตายเพื่อแสดงความจงรักภักดีต่อราชวงศ์หมิง รวมถึงปราชญ์ชื่อเซว่เอ๋อหวางและครอบครัวของเขา พวกเขาจมน้ำตาย และหลุมฝังศพของผู้จงรักภักดีเหล่านี้ตั้งอยู่ข้างสระมังกรดำ

นอกจากสถานที่เหล่านี้แล้ว ยังมีสวนพลัมขนาดใหญ่ที่เรียกว่า Dragon Fountain Plum Garden ซึ่งครอบคลุมพื้นที่กว่า 28 เฮกตาร์ (69 เอเคอร์) พลัมมากกว่า 6,000 ต้นจาก 87 สายพันธุ์สร้างทะเลดอกไม้บานสะพรั่งทุกสิ้นปี

ต้ากวน ซึ่งแปลว่า "ทิวทัศน์อันยิ่งใหญ่" เป็นชื่อที่เหมาะสมที่สุดสำหรับสวนสาธารณะและศาลาที่ตั้งอยู่บริเวณปลายทางของถนนต้ากวนทางตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองคุนหมิง สวนสาธารณะต้ากวนมีชื่อเสียงในเรื่องกลอนคู่ที่ยาวที่สุดในจีนบนศาลาต้ากวน ศาลาต้ากวนสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2371 ศาลาแห่งนี้มีทัศนียภาพที่สวยงามพร้อมสวนหิน ศาลา สะพาน และน้ำที่ไหลเอื่อย กลอนคู่ที่เขียนขึ้นในสมัยราชวงศ์ชิง (พ.ศ. 2187-2454) มีอักษร 180 ตัวซึ่งเปี่ยมไปด้วยความงดงามทางวรรณกรรม ในช่วงค่ำของเทศกาล จะมีการรวมตัวกันที่นี่

สวนต้ากวนตั้งอยู่บนชายฝั่งทะเลสาบเตียนฉีและหันหน้าไปทางเนินเขาทางทิศตะวันตกซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของทะเลสาบเตียนฉี ในปี ค.ศ. 1682 พระภิกษุชื่อเฉียนหยินได้สร้างวัดเล็กๆ ขึ้นที่นี่เพื่อสอนพระพุทธศาสนา แปดปีต่อมาในปี ค.ศ. 1690 เจ้าคณะมณฑลยูนนานหวางจี้เหวินรู้สึกสนใจทัศนียภาพธรรมชาติที่สวยงามที่นี่ และเริ่มสร้างสวนทั้งหมดซึ่งประกอบด้วยห้องโถง ศาลา บอนไซ สวนหิน ต้นไม้ และระเบียง สวนต้ากวนจึงกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมนับแต่นั้นเป็นต้นมา และจุดที่มีชื่อเสียงที่สุดคือศาลาต้ากวน

ทัศนียภาพอื่นๆ เช่น Santan Yingyue, Louwailou และ Lu Garden ก็เป็นสถานที่ที่สวยงามเช่นกัน ซึ่งควรค่าแก่การไปเยี่ยมชม Lu Garden ดูเหมือนดินแดนแห่งเทพนิยายอันเงียบสงบที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งของสวน Daguan สมกับชื่อ สวน Daguan และสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ในสวนแห่งนี้มีทัศนียภาพอันตระการตาและยิ่งใหญ่ในสไตล์ต่างๆ ตั้งแต่ทะเลสาบ Dianchi ที่ระยิบระยับไปจนถึงเนินเขาทางทิศตะวันตกอันงดงาม ความงามตามธรรมชาติสร้างสถานที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับการใช้เวลาทั้งวันของคุณ

งานนิทรรศการพืชสวนนานาชาติที่มีชื่อเสียงเมื่อปี 1999 ช่วยส่งเสริมชื่อเสียงของเมืองคุนหมิงไปทั่วโลก ในสวน Expo ผู้คนสามารถชื่นชมกับความสมดุลที่สมบูรณ์แบบระหว่างมนุษย์และธรรมชาติ

เมืองคุนหมิงมีชื่อเสียงเรื่องสภาพอากาศที่อบอุ่นตลอดทั้งปี จึงมักถูกเรียกว่าเมืองแห่งฤดูใบไม้ผลิ ตลาดดอกไม้และนกอันโด่งดังบนถนนจิงซิงเป็นตลาดช้อปปิ้งที่ใหญ่ที่สุดและน่าดึงดูดใจที่สุดในเมืองซึ่งเต็มไปด้วยฤดูใบไม้ผลิตลอดทั้งปี

ตั้งแต่ปี 1983 ตลาดดอกไม้และนกได้ค่อยๆ พัฒนาให้กลายเป็นสถานที่สาธารณะที่ครบครันสำหรับการพักผ่อนหย่อนใจ ช้อปปิ้ง และซื้อขาย เมื่อเดินเล่นไปตามถนนตลาด คุณจะเห็นร้านค้าและแผงขายของต่างๆ มากมาย โดยเฉพาะแผงขายดอกไม้ นก และปลา

ดอกไม้สวยงามและงานฝีมือประดิษฐ์จากพืชที่ประณีตดึงดูดผู้มาเยี่ยมชม ดอกไม้หลายร้อยชนิด เช่น กล้วยไม้ คาเมลเลีย ลิลลี่ กุหลาบ และทิวลิป บานสะพรั่งอย่างล้นหลาม คุณสามารถซื้อดอกไม้สด ดอกไม้ประดิษฐ์ หรือดอกไม้ในกระถาง รวมถึงแจกันหลากสไตล์ได้ที่นี่ คุณจะได้ยินเสียงนกร้องอย่างต่อเนื่องจากนกแก้ว นกอีโก้ง นกปรอด และนกกาเหว่า ซึ่งส่วนใหญ่มีไว้ขาย

นักวรรณกรรมชื่อดังชาวจีนชื่อ Tao Yuanming ซึ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงราชวงศ์จิ้นตะวันออก (317 -420) เคยเล่าถึงหุบเขา Peach Blossom ที่ห่างไกลจากความวุ่นวายของโลกธรรมดา ผู้คนอาศัยอยู่ที่นั่นอย่างสงบสุขและโดดเดี่ยว คำอธิบายของ Tao Yuanming เป็นจริงเมื่อมีการค้นพบหมู่บ้าน Bamei

หมู่บ้านปาเหมยตั้งอยู่ห่างจากเขตกว่างหนาน 30 กิโลเมตร (ประมาณ 19 ไมล์) ในเขตปกครองตนเองจ้วงและเหมยโจว มณฑลยูนนาน มณฑลนี้ การค้นหาหมู่บ้านนี้ค่อนข้างยากเนื่องจากทำเลที่ตั้งที่ไม่เหมือนใคร หมู่บ้านนี้ล้อมรอบไปด้วยเนินเขา นักท่องเที่ยวต้องเดินทางด้วยเรือเล็กผ่านอุโมงค์หินปูนที่ยาวและมืด เมื่อออกมาจากอุโมงค์จะพบกับหุบเขาที่ซ่อนอยู่ ท่ามกลางดงไผ่เขียวและต้นไม้เก่าแก่ นั่นคือหมู่บ้านปาเหมย ลำธารสีฟ้าไหลเอื่อยๆ และเกษตรกรผู้ขยันขันแข็งก็เดินอย่างเงียบๆ บนทุ่งหญ้าสีเขียว เป็นภาพของดินแดนแห่งชางกรีล่าที่สูญหายไปอีกแห่ง

ชาวพื้นเมืองเหล่านี้เป็นกลุ่มชาติพันธุ์จ้วง ปาเหมยมีความหมายว่า “ถ้ำในป่า” ในภาษาจ้วง กล่าวกันว่าบรรพบุรุษของชาวปาเหมยเป็นตระกูลจ้วงในมณฑลกวางตุ้ง เมื่อ 600 ปีก่อน พวกเขาหลบหนีจากพวกนอกกฎหมายที่โหดร้ายและพบถ้ำแห่งนี้โดยบังเอิญ พวกเขาเชื่อว่าเป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับการซ่อนตัว ดังนั้นพวกเขาจึงเชิญเพื่อนๆ มาอาศัยอยู่ด้วย นับแต่นั้นมา หมู่บ้านปาเหมยก็กลายเป็นหุบเขาดอกท้อสำหรับชาวจ้วงที่มีคุณธรรมและเป็นมิตรเหล่านี้ พวกเขาตื่นนอนเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นและเข้านอนเมื่อพระอาทิตย์ตก ไม่มีไฟฟ้า และไม่มีใครกังวลเกี่ยวกับงานหรืออนาคตของพวกเขา ชีวิตของพวกเขาเรียบง่ายและสะดวกสบาย

พวกเขาสามารถทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง พวกเขาปลูกข้าวและฝ้าย ปั่นและทอเสื้อผ้าของตนเอง ทำเต้าหู้ด้วยเครื่องบดหิน และแม้แต่ผลิตน้ำมันปรุงอาหารของตนเอง ตราบใดที่พวกเขามีเกลือเพียงพอ พวกเขาก็สามารถอยู่ในหมู่บ้านได้โดยไม่ต้องติดต่อกับโลกภายนอก

พวกเขายังรักษาประเพณีของชนกลุ่มน้อยจ้วงไว้ได้อย่างสมบูรณ์ ชาวบ้านส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในบ้านชาวมาลานแบบดั้งเดิม ซึ่งเป็นบ้านแบบเตียวเจียวโหลว ประเพณีและเทศกาลของพวกเขายังได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดี เทศกาลวัวและเทศกาลร้องเพลงล้วนมีการเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่ ผู้คนในหมู่บ้านปาเหม่ยมีความกระตือรือร้นและเป็นมิตร และหมู่บ้านปาเหม่ยจึงเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการหลีกหนีจากเมืองที่พลุกพล่าน

การเดินทาง:หมู่บ้าน Bamei อยู่ไกลจากเมือง ให้ขึ้นรถโค้ชจากเมืองคุนหมิงไปยังเทศมณฑลกว่างหนานก่อน จากนั้นขึ้นรถโค้ชอีกคันไปยังหมู่บ้านปาต้า และลงที่หมู่บ้าน Fali หลังจากนั้นเดินต่ออีกประมาณ 1 กิโลเมตร (ประมาณ 0.62 ไมล์) เพื่อไปถึงถ้ำทางเข้า